MÁLAGA, Spain – The evening promenade is a fine old Spanish tradition, and this ancient Mediterranean city has put a graceful modern spin on a stroll by the sea. As Málaga renews itself, the harborfront Palmeral de las Sorpresas has emerged as the best place in town for a leisurely walk to breathe in the salt air. When we visited Málaga recently after a four-year absence, we found that the “Palm Garden of Surprises,” was indeed a marvelous surprise — or, more accurately, a stunning transformation of a grungy working port into a lyrical walkway that presents Málaga’s best face to the sea.
มาลากา, สเปน - เดินเล่นตอนเย็นเป็นประเพณีที่ดีสเปนเก่าและเมืองเมดิเตอร์เรเนียนโบราณนี้ได้ใส่สปินที่ทันสมัยสง่างามเดินเล่นที่ริมทะเล ขณะที่มาลากาต่ออายุตัวเอง Harborfront Palmeral เดอลาส Sorpresas ได้กลายเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดในเมืองเดินเล่นสบายในการหายใจในอากาศเกลือ เมื่อเราไปเยือนมาลาก้าเมื่อเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ขาดสี่ปีเราพบว่า "สวนปาล์มประหลาดใจ" แน่นอนเป็นความประหลาดใจที่ยิ่งใหญ่ - หรือถูกต้องมากขึ้น, การเปลี่ยนแปลงที่สวยงามของพอร์ตการทำงานสกปรกเข้าไปในทางเดินโคลงสั้น ๆ ที่นำเสนอมาลาก้าที่ดีที่สุดของ เผชิญกับทะเล
Ever since high-prowed Phoenician cargo vessels docked in the deep harbor 3,000 years ago, Málaga has been a working port. But the city decided to move the giant container ships and oil barges of contemporary commerce outside the old harbor to make room for waterfront development that mates a new cruise port with a pedestrian-friendly seaport. The Palmeral, a broad walkway lined with hundreds of palm trees, is the showpiece of the project.นับตั้งแต่สูง prowed เรือบรรทุกเซียนเทียบท่าเรือน้ำลึก 3,000 ปีที่ผ่านมามาลากาได้รับการพอร์ตการทำงาน แต่เมืองที่ตัดสินใจที่จะย้ายเรือคอนเทนเนอร์ยักษ์และเรือบรรทุกน้ำมันของการค้าร่วมสมัยนอกท่าเรือเก่าเพื่อให้มีการพัฒนาริมน้ำที่เพื่อนร่วมล่องเรือใหม่พอร์ตเมืองท่าเดินเท้าเป็นมิตรPalmeral, ทางเดินกว้างเรียงรายไปด้วยหลายร้อยต้นปาล์มเป็นที่เชิดหน้าชูตาของโครงการ
The seafront path is a joy during the day when the futuristic metal arcade along its length casts undulating shadows on the marble pavement shared by walkers, bicyclists, and skateboarders. It is even better in the evening, when strollers can gaze at the illuminated walls of Málaga’s 11th-century Moorish fortress zigzagging up the hillside.เส้นทางริมทะเลเป็นความสุขในระหว่างวันเมื่ออาเขตโลหะอนาคตตามความยาวของคลื่นดุจเงาบนทางเท้าหินอ่อนร่วมกันโดยเดินบิดและสเก็ตบอร์ด มันจะดียิ่งขึ้นในตอนเย็นเมื่อรถเข็นสามารถจ้องมองที่ผนังสว่างของมาลากาของศตวรรษที่ 11 ป้อมปราการมัวร์คดเคี้ยวขึ้นเนินเขา
This interplay between old and new has given Málaga a much-needed shot in the arm. Andalucía’s second-largest city often gets the brushoff from beach-bound tourists who head straight from the airport to the honky-tonk sands of the Costa del Sol. History buffs tend to set their sights on nearby Sevilla, Córdoba, and Granada with their more impressive monuments and more compelling tales of Moorish sovereignty and Spanish reconquest. But because it wears the mantle of history more lightly, Málaga has freely reinvented itself and, in the process, boosted its allure as a destination. Even travelers planning to soak up the rays on Costa del Sol beaches should consider basing themselves in Málaga, taking the 20-minute light rail connection to the beach, and returning to a truly Spanish city in time for the evening promenade and some serious (and better-priced) dining.ทำงานร่วมกันระหว่างเก่าและใหม่นี้มีให้มาลาก้ายิงที่จำเป็นมากที่แขน เมืองAndalucíaใหญ่เป็นอันดับสองมักจะได้รับแปรงออกจากนักท่องเที่ยวชายหาดที่ถูกผูกไว้ที่หัวตรงจากสนามบินไปยังหาดทรายซ่องโสเภณีของคอสตาเดลโซล ชื่นชอบประวัติศาสตร์มีแนวโน้มที่จะกำหนดสถานที่ในสถานที่ใกล้เคียง Sevilla, คอร์โดบาและกรานาดามีอนุสรณ์สถานที่น่าประทับใจมากขึ้นของพวกเขาและเรื่องราวที่น่าสนใจมากขึ้นของอำนาจอธิปไตยมัวร์และสเปน reconquest แต่เพราะมันสวมเสื้อคลุมของประวัติศาสตร์มากขึ้นเบามาลากามีนวัตกรรมใหม่ได้อย่างอิสระตัวเองและในกระบวนการได้แรงหนุนเสน่ห์ของมันเป็นปลายทาง แม้กระทั่งนักท่องเที่ยวที่วางแผนจะดื่มด่ำกับรังสีบนชายหาดคอสตาเดลโซลควรพิจารณาตัวเอง basing ในมาลากา, การเชื่อมต่อรางไฟ 20 นาทีไปยังชายหาดและกลับไปสเปนเมืองอย่างแท้จริงในเวลาสำหรับการเดินเล่นตอนเย็นและบางร้ายแรง(ราคาดีกว่า) รับประทานอาหาร
The 2011 debut of the Palmeral was followed by the opening of Muelle Uno, a wharf that doglegs off the walkway and stretches out into the harbor to La Farola, the 1816 lighthouse that still guides sailors into port. Harbor excursion boats cozy up to the side of the wharf and shops, bars, and restaurants run its entire length. As a final flourish in the waterfront’s transformation, the first branch of Paris’s Pompidou contemporary art museum outside France, Pompidou Centre Málaga, is scheduled to open at the end of this month. Located in “El Cubo,” a giant glass box situated at the intersection of the Palmeral and Muelle Uno, it’s a huge vote of confidence in Málaga’s resurgence. 2011 การเปิดตัวของ Palmeral ตามมาด้วยการเปิดตัวของ Muelle Uno, ท่าเทียบเรือที่ doglegs ปิดทางเดินและเหยียดออกไปท่าเรือไป La Farola, 1816 ประภาคารที่ยังคงแนะนำลูกเรือเข้ากับพอร์ต เรือเที่ยวฮาร์เบอร์ที่สะดวกสบายขึ้นไปด้านข้างของท่าเทียบเรือและร้านค้าบาร์และร้านอาหารที่ทำงานความยาวทั้งสิ้น ในฐานะที่เป็นสุดท้ายอวดในการเปลี่ยนแปลงริมน้ำของสาขาแรกของกรุงปารีสของ Pompidou พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยนอกประเทศฝรั่งเศส, ศูนย์ปอมปิดูมาลากามีกำหนดจะเปิดในช่วงปลายเดือนนี้ ตั้งอยู่ใน "เอล Cubo" กล่องแก้วยักษ์ตั้งอยู่ที่จุดตัดของ Palmeral และ Muelle Uno ก็ลงคะแนนเสียงมากของความเชื่อมั่นในการฟื้นตัวของมาลากา
But it’s not just Málaga’s waterfront that’s jumping feet first into the 21st century. The central city got a big boost from Baroness Carmen Thyssen-Bornemisza , the art collector who (with her late husband) assembled the vast collection of European art in Madrid’s Museo Thyssen-Bornemisza. The Barcelona-born Thyssen selected Málaga for a museum to house her outstanding personal collection of 19th- and early- 20th-century Spanish paintings. The Museo Carmen Thyssen Málaga opened in 2011 in a Renaissance-era palace just off Plaza de la Constitución. It’s easily reached by walking up Calle Larios, the city’s pedestrian shopping zone.แต่มันก็ไม่ได้เป็นเพียงมาลากาของริมน้ำที่กระโดดฟุตครั้งแรกในศตวรรษที่ 21ใจกลางเมืองได้เพิ่มขนาดใหญ่จากท่านบารอน Carmen Thyssen-Bornemisza, นักสะสมงานศิลปะที่ (กับสามีของเธอ) ประกอบคอลเลกชันที่กว้างขวางของศิลปะยุโรปในกรุงมาดริดของพิพิธภัณฑ์การ Thyssen-Bornemiszaบาร์เซโลนาที่เกิด Thyssen เลือกMálagaสำหรับพิพิธภัณฑ์บ้านคอลเลกชันส่วนตัวของเธอที่โดดเด่นของ 19- และต้นศตวรรษที่ 20 ภาพวาดสเปนพิพิธภัณฑ์การ Carmen Thyssen มาลากาเปิดในปี 2011 ในพระราชวังยุคเรอเนสซองห่างจากจัตุรัส Plaza de la Constitución มันถึงได้อย่างง่ายดายด้วยการเดินขึ้น Calle Larios โซนช้อปปิ้งเดินเท้าของเมือง
Within the former palace, two levels of galleries circle a serene courtyard. Visitors often linger in front of the 19th-century paintings of gypsies, flamenco dancers, bullfighters, and women in mantillas demurely fluttering their fans — the artistic cliches that helped turn Spain into one of the most romanticized destinations of the day.
ภายในพระราชวังเดิมสองระดับของแกลเลอรี่วงกลมลานอันเงียบสงบ คนที่เข้ามามักจะมีอิทธิพลในด้านหน้าของภาพวาดในศตวรรษที่ 19 ของพวกยิปซี, นักเต้นฟลาเมนโก้, bullfighters และผู้หญิงใน mantillas เอียงอายกระพือแฟน ๆ ของพวกเขา - ซ้ำซากศิลปะที่ช่วยให้เปิดประเทศสเปนเป็นหนึ่งในสถานที่โรแมนติกที่สุดของวัน
But Málaga also nurtured the most original artist of the 20th century. Pablo Picasso was born in 1881 in a rented apartment on Plaza de la Merced. His family lived on the plaza until they left for northwest Spain in 1891. The Fundación Picasso preserves his birth home as a small museum, where paintings and old photographs capture the city of Picasso’s youth, and artifacts such as baby Pablo’s christening dress and tiny lead soldiers provide a touching glimpse of the artist as a small boy. Exhibits explore his lifelong fascination with bullfighting and flamenco, proving that even cliches reach new heights in the hands of a genius.
แต่มาลากายังหล่อเลี้ยงศิลปินต้นฉบับมากที่สุดของศตวรรษที่ 20 Pablo Picasso เกิดในปี 1881 ในพาร์ทเมนท์ให้เช่าในจัตุรัส Merced ครอบครัวของเขาอาศัยอยู่บนพลาซ่าจนกว่าพวกเขาจะเหลือทางตะวันตกเฉียงเหนือสเปนในปี 1891 ปีกัสโซFundaciónเก็บรักษาที่บ้านเกิดของเขาเป็นพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กที่ภาพวาดและภาพถ่ายเก่ายึดเมืองของเยาวชนปิกัสโซ, และสิ่งประดิษฐ์เช่นการแต่งกายพิธีทารกปาโบลและตะกั่วเล็ก ๆ ทหารให้เหลือบสัมผัสของศิลปินเป็นเด็กเล็ก ๆ การจัดแสดงนิทรรศการสำรวจเสน่ห์ตลอดชีวิตของเขากับการสู้วัวกระทิงและลาเมงโกพิสูจน์ว่าแม้ซ้ำซากถึงความสูงใหม่ในมือของอัจฉริยะ
Picasso last visited Málaga when he was 19, but expressed the wish that some of his work be displayed in the city. Although the Museo Picasso Málaga didn’t open until 30 years after his 1973 death, the artist effectively paid a debt of gratitude to his birthplace by catapulting it onto the artistic map. The collection of about 300 works is largely unfamiliar because many were part of the family’s private holdings. They may not be his greatest, but the paintings, drawings, and sculptures illustrate Picasso’s multifaceted genius and highlight his uncanny ability to work in different styles simultaneously. During the same period when he was helping invent Cubism, for example, Picasso also drew delicate portraits of his son so realistic that they could be photographs. Perhaps the ability to jump from style to style came naturally to an artist born in a city with so many layers of history. Beneath the 16th-century palace turned art museum, archeological excavations reveal traces of the Phoenician, Roman, and Moorish eras.ปิกัสโซที่เข้าชมล่าสุดมาลากาเมื่อเขาอายุ 19 แต่แสดงความประสงค์ว่าบางส่วนของการทำงานของเขาถูกนำมาแสดงในเมือง แม้ว่าจะมี Museo Picasso มาลากาไม่ได้เปิดจนถึง 30 ปีหลังจากการตายของเขา 1973 ศิลปินได้อย่างมีประสิทธิภาพจ่ายหนี้ของความกตัญญูเพื่อบ้านเกิดของเขาด้วยการถอยร่นลงไปบนแผนที่ของศิลปะ คอลเลกชันประมาณ 300 ผลงานที่ไม่คุ้นเคยมากเพราะหลายคนเป็นส่วนหนึ่งของการถือครองส่วนตัวของครอบครัว พวกเขาอาจจะไม่เป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา แต่ภาพวาดภาพวาดและประติมากรรมที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นอัจฉริยะหลายแง่มุมของปิกัสโซและเน้นความสามารถลึกลับของเขาในการทำงานในรูปแบบที่แตกต่างกันไปพร้อม ๆ กัน ในช่วงเวลาเดียวกันเมื่อเขาได้รับการช่วยคิดค้น Cubism เช่นปิกัสโซยังดึงภาพวาดที่ละเอียดอ่อนของลูกชายของเขาเพื่อให้มีเหตุผลที่พวกเขาอาจจะถ่ายภาพ บางทีอาจจะเป็นความสามารถในการกระโดดลงมาจากรูปแบบให้เข้ากับสไตล์มาตามธรรมชาติที่ศิลปินเกิดในเมืองที่มีหลายชั้นเพื่อให้ของประวัติศาสตร์ ภายใต้พระราชวังสมัยศตวรรษที่ 16 การเปิดพิพิธภัณฑ์ศิลปะโบราณคดีเผยให้เห็นร่องรอยของเซียนโรมันและยุคมัวร์
Visitors don’t live by art alone, but like most cities on the upswing, Málaga’s restaurant scene is popping. Casual dining has always been great here — the tiny fried fish called “pescaito frito malagueño” are famous — but the city now has restaurants that stand with any in Spain. Some of the better (and more expensive) new spots sit on Muelle Uno, including Restaurante José Carlos García. The glass-box dining room and open kitchen are the base for one of Spain’s star chefs and a destination for foodies up and down the Costa del Sol. Nearby, the more modestly priced Godoy Marisquería was also a Muelle Uno pioneer. The specialty of its seafood menu is a Málagan version of a traditional fish stew with monkfish, clams, and cockles in a tomato-fish broth.คนที่เข้ามาไม่ได้อาศัยอยู่ด้วยศิลปะเพียงอย่างเดียว แต่ชอบมากที่สุดในเมืองแกว่งฉากร้านอาหารมาลากาเป็น popping รับประทานอาหารแบบสบายได้เสมอที่ดีที่นี่ - ปลาทอดเล็ก ๆ ที่เรียกว่า "pescaito Frito Malagueño" ที่มีชื่อเสียง - แต่เมืองในขณะนี้มีร้านอาหารที่โดดเด่นกับการใด ๆ ในประเทศสเปน บางส่วนของที่ดีกว่า (และแพงกว่า) จุดใหม่นั่งบน Muelle Uno รวมทั้งร้านอาหารที่José Carlos Garcíaห้องรับประทานอาหารกระจกกล่องและห้องครัวแบบเปิดที่มีฐานในการอย่างใดอย่างหนึ่งของสเปนเชฟดาวและปลายทางสำหรับนักชิมขึ้นและลงใน Costa del Sol ใกล้เคียง, ราคาเพิ่มเติมสุภาพ Godoy Marisqueríaยังเป็นผู้บุกเบิก Muelle Uno พิเศษของเมนูอาหารทะเลเป็นรุ่น malagan สตูว์ปลาแบบดั้งเดิมที่มี Monkfish, หอยและหอยแครงในน้ำซุปมะเขือเทศปลา
More modest and more casual dining is offered in literally dozens of restaurant-bars on the small streets around Calle Larios. Many eateries serve lightened and modernized dishes, but even as the city moves forward, Malagueños retain a soft spot for tradition, maybe best exemplified at El Pimpi. This warren of rooms in an 18th-century house just down Calle Granada from the Museo Picasso Málaga is less than 50 years old, but looks like an ancient taberna. Huge barrels of Málaga wine (similar to sherry) are stored throughout. The food is as traditional as the tile-encrusted walls, offering everything from bulls-tail sliders to grilled monkfish topped with Dublin prawns.เจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นและสบายมากขึ้นการรับประทานอาหารที่จะนำเสนอในอักษรหลายสิบร้านอาหารบาร์บนถนนเล็ก ๆ รอบ Calle Larios ร้านอาหารที่ให้บริการหลายลดหย่อนและอาหารที่ทันสมัย แต่แม้เป็นเมืองที่เคลื่อนที่ไปข้างหน้าMalagueñosรักษาจุดอ่อนสำหรับประเพณีอาจจะสุดขั้วที่ดีที่สุดที่เอ Pimpi วอร์เรนของห้องพักในบ้านศตวรรษที่ 18 เพียงลง Calle กรานาดาจากพิพิธภัณฑ์ประจำปีกัสโซมาลากานี่คือน้อยกว่า 50 ปี แต่ดูเหมือนว่า Taberna โบราณ ถังขนาดใหญ่ของไวน์มาลากา (คล้ายกับเชอร์รี่) จะเก็บไว้ตลอดอาหารเป็นแบบดั้งเดิมเช่นผนังกระเบื้องที่หุ้มห่อที่นำเสนอทุกอย่างจากการเลื่อนวัวหางจะ Monkfish ย่างราดด้วยกุ้งดับลิน
Fortunately, the late evening Spanish dinner hour (never before 9, usually not before 10) leaves plenty of time for a promenade along the Palmeral. Salt air, after all, is said to stimulate the appetite.โชคดีที่ตอนดึกชั่วโมงอาหารค่ำสเปน (ไม่เคยมาก่อน 9 มักจะไม่ได้ก่อน 10) ใบมีเวลาเหลือเฟือสำหรับการเดินเล่นไปตาม Palmeral อากาศเกลือหลังจากทั้งหมดบอกว่าจะกระตุ้นความอยากอาหาร
